محمدعلی فردین
هجدهمین فروردین،
دوازدهمین سالگرد درگذشت محمدعلی فردین است. فروردین به دنیا آمد و
فروردین از دنیا رفت؛ مردی که از اواخر دهه ۳۰ خورشیدی تا آغاز دهه شصت از
خبرسازترین چهرههای سینمای ایران بود.
آغاز بازیگریاش در سینما از ۲۹ سالگی و دقیقاً یک سال پس از خداحافظیاش با تشک کشتی بود.
فردین بیش از دو دهه به عنوان بازیگر، کارگردان، نویسنده، تهیهکننده و
حتی تدوینگر (یک فیلم) در سینمای ایران درخشید و در این وادی فقط
فیلمبرداری را تجربه نکرد.
از سطری مشهور در شعر -کسی که مثل هیچ کس نیست- فروغ فرخزاد گرفته تا
نشریات فرهنگی، مجلات سینمایی، وبلاگها و سایتهای اجتماعی، زندگی
سینمایی فردین همواره در کانون توجهات بودهاست.
عکس دسته جمعی ایستاده از راست: جهانبخت توفیق، غلامرضا تختی، حبیب الله بلور، محمدعلی فردین و عباس زندی
بسیاری از فیلمهای او همچنان در برخی شبکههای ماهوارهای فارسیزبان
پخش میشوند. رضا کیانیان دربارهاش کتاب نوشته، حامد بهداد برایش شعر
گفته و طی دهههای اخیر نقدهای
متعددی درباره سینمای موسوم به سینمای
فردین قلمی شدهاند.
دیگر به سختی میتوان نکتهای یافت که در بررسی فعالیتهای سینمایی او نادیده مانده باشد.
پیشینه ورزشیاش اما چنین وضعیتی ندارد. در یادکرد موفقیتهای ورزشی فردین
به نقره جهانی او، آن هم بدون جزئیات، بسنده میشود. برنامههای ورزشی
صداوسیما حتی در ویژهبرنامههای آرشیوی که به تاریخچه کشتی اختصاص دارد،
از پرداختن به او و افتخاراتش معذور هستند.
جایی اشارهای نشده که در جریان مسابقات جهانی ۱۹۹۸ تهران، فردین برای
تماشای کشتیها به سالن ۱۲ هزار نفری آزادی آمد اما با جلوگیری حراست
سازمان تربیت بدنی که ریاستش در آن مقطع به عهده حاج بهزاد کتیرایی بود،
ناگزیر به ترک سالن شد.
محمدعلی فردین از معدود قهرمانانی است که هم در کشتی آزاد و هم در کشتی فرنگی، عنوان قهرمانی ایران را نصیب خود کرد.