تفسیر اشعار البوم سیزده-1
کوو به کوو
مولانا
در مورد مولانا و این شعر میشه گفت که خطاب شعر های او دختر نبوده بلکه خدا بوده
این شعر هم جاهایی که از او استفاده میشه منظور خداس
دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن چون خمشان بی گنه روی بر آسمان مکن
خمشان بی گنه یعنی مظلوم نمایی نکن ! راست بگو چی خوردی دیشب
باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن
نقل خلاص چیزی که با شراب میخوردن قدیما ! مثله قند با چایی !!
دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن
به دلش میگه دیشب شراب رو ریختی و با من ننشستی و رفتی سمت یه دلربایی ( میگن دلم رفت شنیدین ؟) میگه گرفتمت نذاشتم دل ببندی پشیمونت کردم اما تو باز اینکارو نکن
کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن
استعاره از زجر و سختی و عذابه ! ضمیر بگویدم خطاب به خدا داره که میگه بهم میگه که دم نزنم
ای دل پاره پاره ام دیدن او است چاره ام او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن
خطاب او توو این بیت خدا هستش اما میتونه معشوق هم باشه
هین کژ و راست می روی، باز چه خورده ای؟ بگو مست و خراب می روی، خانه به خانه کو به کو
عمر تو رفت در سفر، با بد و نیک و خیر و شر همچو زنان خیره سر حجره به حجره، شو به شو
به دلش میگه که تلو تلو میخوری باز چی خوردی ؟ خونه به خونه کوچه به کوچه کجا میچرخی الکی عمرت داره اینجوری هدر میره با کلی دردسر ووو همچو زنایی که بدکاره ان ازین چادر به اون چادر میرن و از دست این شوهر (شو) به اون شوهر (صیغه) میرن شدی چرا ؟
با که حریف بوده ای؟ بوسه ز که ربوده ای؟ زلف کرا گشوده ای؟ حلقه به حلقه مو به مو
به دلش میگه نه به معشوقش ! میگه باز با کی بودی ؟ کی رو بووس کردی و موهاشو باز کردی
